San Martino, quanti ricordi

Oggi è san Martino, festa del patrono del paese dove son venuto a vivere.

Negli anni passati Martino ha portato sempre belle cose, a parte le castagne.

Proprio qui a Tregnago ricordo Il Miracolo di San Martino, lo spettacolo di Gaetano, che riuscì in una sola storia a raccontare di secoli diversissimi tra loro, legati dalla figura proprio del santo. C’era FractaCantica, gli amici cantanti e strumentisti, c’erano gli Invisibili, il coro Tre Torri, la compagnia Trixtragos… Cantavano tutti.

Era il 2014.

 

 

 

Domani avrei dovuto accompagnare l’attore Tiziano Manzini in un racconto sulla vita di Martino, ad Alzano Lombardo. Non si farà nulla, siamo tornati alla clausura di marzo, più o meno, e non si suona temo fino a Natale.

Tiziano mi ha chiesto di dargli un canto per un video che pubblicheranno domani in sostituzione allo spettacolo; gli ho registrato, morto artigianalmente ed elettronicamente, una sequenza di Adamo di San Vittore, Gaude Sion, che racconta alcuni episodi della vita del nostro. Eccola qui:

 

Ecco il testo, per chi volesse:
1 Gaude, Sion, quae diem recolis,

Qua Martinus compar Apostolis,
Mundum vincens, junctus celicolis
Coronatur.

2 Hic Martinus pauper et modicus,
Servus prudens, fidelis villicus,
Coelo dives, civis angelicus,
Sublimatur.

3 Hic Martinus jam catechuminus
Nudum vestit, et nocte protinus
In sequenti, hac veste Dominus
Est indutus.

4 Hic Martinus spernens militiam,
Inimicis inermis obviam
Ire parat, baptismi gratiam
Assecutus.

5 Hic Martinus, dum offert hostiam,
Intus ardet per Dei gratiam,
Supersedens apparet etiam
Globus ignis.

6 Hic Martinus, qui coelum reserat,
Mari praeest et terris imperat ;
Morbos sanat et monstra superat
Vir insignis.

7 Hic Martinus nec mori timuit,
Nec vivendi laborem respuit,
Sicque Dei se totum tribuit
Voluntati.

8 Hic Martinus qui nulli nocuit,
Hic Martinus qui cunctis profuit,
Hic Martinus qui trinae placuit
Majestati.

9 Hic Martinus, cujus est obitus
Severino per visum cognitus,
Dum coelestis canit exercitus
Dulce melos.

10 Hic Martinus, cujus Sulpitius
Vitam scribit, astat Ambrosius
Sepulturae, nil sibi conscius
Intrat coelos.

11 O Martine, pastor egregie,
O coelestis consors militiae,
Nos a lupi defendas rabie
Saevientis!

12 O Martine, fac nunc quod gesseras,
Deo preces pro nobis offeras;
Esto memor, quam nunquam deseras
Tuae gentis.

 

Ci vedremo più avanti, proseguiamo in questo periodo silenzioso.

There are 2 comments on San Martino, quanti ricordi

Rispondi a Edoardo Annulla risposta

(self made)